Kerametlerinden biri şöyle nakledilir:

Vezirlerden birisi Pir Abdülehad Efendi’ye bir kese altın hediye gönderdi. Sonradan o vezir, Pir Abdülehad Efendi’nin sohbetinde bulunduğu bir gün, “Bu derece hediyede bulunmak herkesin kârı değildir. ” manasında sözler sarf ederek övündü ve yaptığı iyiliği başa kakar bir duruma düştü. Bunun üzerine Pir Abdülehad Efendi, “Be hey Paşa! Fakirlerin ve halkın gözü, ciğeri ve kanı ile bana minnet mi edersin?” dedi. Ellerini yanlarında bulundurdukları keseye soktuğunda kesedeki altınlar herkesin gözü önünde kan olup ortaya doğru akmaya başladı. Bu durumu gören paşa hemen tevbe ederek, Pir Abdülehad Efendi’den af diledi.